kabuğundan sıyrılıp yeniden gözle kendini,
hiç dokunmadığın ama
parçalanışına ses etmediğin kendine bak yeniden.
uzun uzadıya yordun, yoğurdun içini
değme, doğsun gün
in omuzundan gündüzün, seyret nadası.
zehrini sakla,
tanı seherden ayır,
bundan gayrı yorganın gök
yastığın bi’ alagül.
mirfanK’15