yine de bazı şeylerin yıkık kalması taraftarıyım.
yama, pişmanlıktır. bir şeyleri yok saymak veya üzerini örtmek yerine olduğu gibi kabullenmek taşınabileceğimiz en saydam boyutlardan biri.
kıyısından köşesinden yakalayamadığım her hüzün edebi zihnime bir kesik atıyor.
bahar nankörlüğü var içimde. hamurum ayaz; tomurcuklanan hiçbir cümleye dokunmuyorum.
fotoğraf: belgrad, 2015
mirfanK’16
