bir bıçakla büyümeyi öğrendim,
içimden kanayacak kadar içtim biraz,
gözlerini kısma,
kanımda dolaşan senin izlerin.
ben gri bakan bütün göğü gözlerinin hatırına bağışladım,
sen de affet yağmurları,
mazgalların yüreği yangın yeri.
mirfanK’15
borç
hatırlamaya doymayan biz,
ne çok şey borçluyuz yıldızlara.
şimdi adının mevsimi,
duvarlarda çoktan bitmiştir içli sesim,
bir bir yankı topluyorum,
-söylemişim, dinlememişim-
denizler, ırmaklar o kadar güzel ki bu mevsim;
musluklardan çamur akıyor,
saçların kumlu,
ellerin kirli kalsa ne olur?
ben adını her gece temize çekiyorum.
mirfanK’15
