hayat, bir geçtiğin yoldan tekrar geçemeyeceğin, üzerinde değişik hızlarla seyrettiğin bi’ yol gibi. yol boyunca kapladığın yer, gördüğün ağaçlar, kokladığın çiçekler hatta ve hatta aldığın yaraların hepsi nevi şahsına münhasır. kontrolünde olan tek şey yoldaki hız. çetin hava koşullarında hızını artırabilirsin mesela veya üzüldüğünde koşabilirsin. sevince, hele çok sevince durur gibi olur her şey, yavaşlarsın, o an orada olmanı sağlayan ne varsa tek tek irdelersin, minnetini iletirsin. bütün bu gerçekler ki bunları iyi ve kötü olmak üzere ikiye ayırmak mümkün ki insan da öyledir iyi ve kötü olmak üzere ikiye ayrılır, iyiler tekrar ikiye ayrılır çünkü iyilik bölünerek çoğalır. evet, bütün bu gerçekleri hatırlamayabilirsin; kokuları anımsayabilirsin, konuşmaları duyabilirsin, yine aynı noktada durup aynı insanlara kızabilirsin fakat hiçbir şeyi değiştiremezsin.