durduğun yerden akıp gidene daldığında
duruyor her şey -akıp gidiyorsun.
bu bozkırda çocukluk böyle bir şey
dur
bak
ak
***
hayal edemeyen
cesaret de edemez bu coğrafyada.
sıkı giyin, aralık kapıda,
cesaretin varsa;
gökyüzünü üzerine örtmüş
hayallerini ayıklayan onlarca çoban görürsün.
onlar da uyumadan önce koyun sayar
ama
sebebi çok başka.
mirfanK’18
Heybedar Dergisi’nde “Baca” adlı şiirim var, dergi ve abonelik için tıklayınız.
Tanıtım Bülteni: Bu geçmişe duyulan bir his değil, geleceğin olmayışına yapılan bir haykırıştır.' Uzak durun Hepimiz aynı şeyi Özlemiyoruz. Amca; Kızıma iyi bak! Önce bir müzik dolar odaya. Beklemeyi çekilir bir duygu yapan bir his ile karşı karşıya kalır insan. Ardından yaşanmamışlıklar hanesine yaşananların bir kopyası yapıştırılıp maske takılır o güzel duygulara.
intikamı yok doğanın bugün,
rüzgar artık çiçek kokuları taşıyor.
haziran’da erzurum’da açan
çiçeğin azminden istiyorum Rabbim,
toprağı, ağacı, çiçeği ayırmadan ıslatan
yağmurun adaletinden,
beni, sevdiğimi, garip çiçeği
-bulutlara rağmen-
ısıtan güneşin sabrından ver.
bizi bize rağmen seven o koca kudretinden
bir gölge ver Rabbim.
-âmin.
fotoğraf: murathan özbek
olmadığın günleri düşmüyorlar takvimden,
ben her yılı herkesten fazla yaşıyorum,
ve gittiğim her yolu sırtımda taşıyorum.
çıkmaz sokaklarda düşük yapıyor ihtimaller,
tamam kabul,
dünya yuvarlak ve dönüyor,
hatta denize paralel dağlar da var
rica ediyorum, bulutlara dokunmayın,
-aklımı kaçırıyorum-
bu yalnızlar içinde dermansız bir kalabalığım
zihnimde bir yere sabitliyorum yüzünü
yüzün acılarımın mezarlığı,
karanfil ektiğim dilinde neşter saklıyorsun artık,
biliyorum senin yüzünden uyanıyor her şey,
sus, söyleme sakın.
öyle bir yol ki,
metrekaresine adından bağımsız iki acı düşüyor.
bu ilkel bitkilerin arasında yürüdüğünden beri dünya en zehirli gezegen.
rüyalarda dahi ölçülmüyor artık bazı mesafeler,
ve bilirim ki masumiyetine sığındığın bi’ ayrılık daha var,
kirpiklerinin içinde
pusuda bekler.
fotoğraf: murathan özbek
intihara girişmiştin,
şimdi, dinlendiğin ırmakları emdi mi gözlerin,
demem o ki dürüst bir yalnızlığı iyi becerdim,
ne de olsa kül olmayan yerden acı doğmaz.
çürümüş bir iskeleden ölüyorum bugün,
bu kadar insan, bu kadar yüz
kaç kişi tanıyorsun maskesi kendinden olan,
ve bir ölüm kaç yalnızlığı yetim bırakıyor
-annesi kendinden olan-
fotoğraf: murathan özbek
“yeni dostlar yeni rüzgârlar gelir geçer
yosun muydum kaya mıydım nasıl unuttular
kahredersin başın önüne düşer
düşerse beni unutma”
iyi gidiyordu yanında yıldızlar,
onlar bile aynı yerinde değil artık,
iyiydiler ve gittiler.
iyi olan hiçbir şey iyi kalmadı
dünya dört bir yanından dert fışkıran bir bataklık artık,
ve ben dünyaya acıyan duyguların iç sesiyim;
demirden de korkarım, trenden de.
fotoğraf: murathan özbek
göz göremez bazen,
dikkat et, bak,
görmeyi bilenlerin kapalıdır gözleri.
ve kim bilir belki kuşlara denizdir gökyüzü,
sana uçuyor olabilirler ama işte orada, bak,
yüzüyor hepsi.
