Nihayet bugün
Konuşmaya başladı benimle
Soğuk duvarlar.
Ben hiç cevap beklemiyorcasına
Seni anlatıyordum.
Araya girdi bir ses
“Değil mi?” diye.
Büyülü bir andı benim için.
Sustum.
Ağzım açıktı.
Cümlelerim henüz yerlerine dönmemişken
“Anlat, susma” dedi
Resmini astığım duvar.
Sen konuşuyorsun sandım
Ama arkamı döndüğümde
Kimse yoktu
Hayır aslında vardı
Bir melek vardı ardımda
Ağlıyordu
Elinde bir kalem
Günahımı yazıyordu.
Sonra bir bardak geldi oturdu masaya.
İki tane buz attım içine
Bembeyaz devam ettik
Bu karlı geceye.
mirfanK’10 ´CZ´
[Meyhaneci]