Ne savaşlar verdim uğruna
İçimdeki diğer İrfanla.
Çok çarpıştık
Başımız yastıktayken
Savaştan;
Kellesi koltukta ayrılan
İrfan oldu
Hep
Hala yaşıyor inatla
Seviyor utanmadan.
Gözü yaşlı uyanıyor her sabah.
Hasta yatağında
Saçlarını topluyor
Yine inatla
Yaşıyor
Ve seviyor.
Eskiden şizofreniydim
Seni buldum
Şimdi ikimiz de iyiyiz.
İkimiz de seviyoruz seni
Ben daha çok tabii.
Hayır ben.
Bir saniye geliyorum.
mirfanK’09 ´CZ´
[Dünaydın Sevgilim – Şizofrenik Özlem]