Deneme – Dört

Çocuk dünyayı renklerine boyamış, kız üzerine hafif ve açık renkte bir elbise almış.

…

Seni çözemedikçe esirin olduğumu hissediyorum. Artık “deli” diye anılmaktayım yakın çevremde. Fakat seni anlatmayı bıraktım artık. Bilmesin insanlar, yavaş yavaş sinirleniyorum.

Geçenlerde kar başladığında seni düşünüyordum. Cam açık kalmış, geriye dönüp baktığımda odama dolan karın bir mucize olduğunu düşündüm bir an. Sonra yine sevdim seni. Belki bu bir bahaneydi ama olsun, pişman olmadım. Çünkü kar da çok güzel sen de.

Soğudu oda.
Uyumak istedim.
Ve seni diledim Tanrı’dan
İster bu dünyada verir
İster öbür dünyada.

Seni seviyorum.

…

Seni tanımladıkça tanımlıyorum, açıldıkça güzelleşen bir çiçek gibisin. Ama bunu en kötü yanı bunları yaptığımı bilmemen. Buna üzülüyor değilim açıkçası. Bilmemen daha iyi olacak gibi. Bilsen çok şey değişecek evet, ama mektuplarına iki cevap yazmaktan sıkıldım artık. Bir gün beni anlayacağını umuyorum çok aciz bir cümle. Ben bu cümleyi kuracak kadar acizleşmiş olamam değil mi?

Seni kaybetmek çok korkutuyor. Sana biriken cümlelerimi yazarken ellerim titriyor, kalemin altından kayıp gidiyor kağıt yüreğime doğru. Başka bir dünyanın sabahına

…

Benim olmadığım bir dünya bulmak zorunda kalacaksın sanırım.
Ama iyi ki varsın.

Ben.

…

Geçen yolda çarpıştığım bir kadında aradım seni
Bir radyoda kısık sesle çıktın
Otobüs camından el salladın yıldızlara
Geç doğdun sonra.