Altın Dalış

İçten değilsin.
Hiç hemde…
Beni sevdiğini söylüyorsun belki ama inandırıcı değil dokunuşların.
Sevişirken gidiyorsun benden…
Dalıyorsun; bir yabancıyı, herkesin tanıdığı bir yabancıyı arar gibi hemde…
Bir yabancıyı…
Bir yalancıyı…Dudaklarındayken dalıyorsun o lanet olası uykuya…
Arzulayıp rüyana davet ettiğin aynı yabancı mı acaba?
Nefesin derinleşiyor yavaş yavaş kayıyorsun avuçlarımdan…
Çaresiz titriyor ellerim. Kaldıracak gücüm yok uyuyan ve benden başkasını arzulayan bedeni.
Kafamda bir sürü soru işareti var. İyiden iyiye uyuyorsun…
Duymayacağın sözler söylüyorum; duysan da anlamayacağın, anlamlandıramayacağın sözler…

Tutulmayan sözler gibi…

Ne güzel ölümün soluğunu duymak…
Bunu yazmak, yazmak, yazmak…
Kendimi hiç sevmiyorum bugün.
Hiç hemde…
Aldığım soluk dünyanın kesesindenmiş ve yüzsüzce borç alıyormuşum gibi…

“Gel… Gir koynuma uyut beni… Akan yaşlara aldırma… Onlar hiç güneş görmeyecek olan bir çiçeğe umut vermek için…”