Kumda bıraktığın izleri silmek için
Kıyıları
Döver deniz.
Hangi haykırış seni yolundan döndürür bilmiyorum. Düşleri alabora bir kadın gibi gittin biliyorum. Ama en parlak yıldızı bağlamıştım düşlerine sönersen eğer, yıldızımla parla diye.
Yakılan en yanık mısraların göbeğinde kaybetmiş bir adam. Melekleri kıskandıracak kadar sevmek ilaç değil yaralara mutlak. Ama bir sahilde izini dalgalara emanet eden bir kadına “dur” diyebilmek… İşte bu çok büyük bir cesaret. Sahilde esen rüzgara emanet etmek sevdiğinin kokusunu. Oradaki kayalıklara göz kulak ol demek. Adamın işi zor.
Kadının izlerini yok etmek için parçalanıyor deniz. Köpürüyor, içi içine sığmıyor evet. Deniz o kadar büyük ki bir sahil parçasına bile tenezzül ediyor. Bir izi yok etmek için bu kadar uğraşmak neden? Gözün mü var deniz?
Şimdi tamir edilemeyen bir yürekle kaldı adam.
Kadın sahilde izlerinin silinişini izledi. Sonra denizin en ucuna baktı ve konuştu rüzgarla…
Ağzı mantarla kapalı
Bir şişeyle sevdiğimin harfleri gelseler
Onları okusam da
Öyle ölsem.
Fotoğraf: Murathan Özbek
Kurgu: İrfan Kurudirek
[Olacakgibi]